zondag 2 oktober 2016

Volharding


Het verloop van het getij is deze zandhaas niet bepaald met de paplepel ingegeven. En bovendien laat ik niet altijd voldoende tot me doordringen dat je om echt te weten wanneer het hoog water is je niet kunt volstaan met een getijdentabel. Daarom sta ik elke vakantie wel een keer vol verwachting, over wat ik voor moois of interessants zou kunnen gaan zien, voor schut op de dijk: Het water heeft alle vogels al weer van het wad verdreven. Geen rekening gehouden met windkracht en richting.

Na twee missers eerder deze week lijkt het deze keer wel te kloppen. Ik zit op een mooie plek op het strandje van de Volharding. Alleen die naam al ! Ooit een kleine polder (66 hectare bedijkt in 1846) die niet bestand bleek tegen de stromingen van het Eierlandse gat. Na de derde dijkdoorbraak in 1926 werd de onmogelijkheid van een polder op deze plaats ingezien. Een mooie vloedhaak die een baai omarmt bleef er achter. Ik zit er goed nu, één met het land en verder geen mens buiten. De eerste vogels komen voedsel zoeken op het droogvallende wad vlak voor me: Bontbekpleviertjes, Bonte strandlopers, Drieteentjes en Rosse grutto’s hebben me niet in de gaten en zijn erg mooi te bekijken. En echt, ik zit wel degelijk te genieten, maar ik zou ze zo graag fotograferen. Maar het regent te hard om veilig m’n camera op de telescoop te kunnen gebruiken. Dan toch: het wordt praktisch droog, de lucht is schoon, het licht mooi diffuus, de vogels storen zich niet aan mij en er komt meer wad tevoorschijn. Drie jonge Zilverplevieren komen op hun typische plevierenmanier steeds dichter bij: Lopen, stoppen, kijken, pikken. Prachtige dieren zijn het. Ze hebben mooie grote ogen en als je goed kijkt zit er nog best veel goud in die fijne tekening op hun mantel. Zo is fotograferen genieten en echt veel mooier dan op een plaatje jagen.

02-10-2016 Texel, de Volharding: Bontbekplevier in eerste winterkleed
02-10-2016 Texel, de Volharding: Zilverplevier in eerste winterkleed

De jachtdrift laait wel degelijk op wanneer er een Drieteenstrandloper met kleurringen mijn beeld binnen dribbelt. In elk geval sta ik op scherp en het lukt om het beweeglijke beestje, mét complete pootjes, op de plaat te zetten. Dan begint het te regenen en te waaien. Tijd om in te pakken en weg te wezen. Op de terugweg naar de camping krijg ik het volle pond aan regen en wind. Hier in de openheid op de waddendijk is er geen ontkomen aan en ik geniet.
 
02-10-16 Texel, de Volharding: Gedecoreerde Drieteenstrandloper.
Dit drieteentje blijkt een jong beestje: Deze zomer op Groenland uit het ei gekropen, gevangen en geringd, op de wieken gegaan, de Atlantische oceaan en Noordzee overgestoken en nu met windkracht 7-8 in de stortende regen naar voedsel zoekend, hier op de Volharding. 
Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2016

1 opmerking:

  1. Mooi verslag met schitterende foto's! Afgelopen zondag zag ik ook mijn eerste zilverplevier van het jaar...op Texel bij de Petten. Wat is het toch een heerlijk eiland.
    groetjes,
    Maria

    BeantwoordenVerwijderen