Met enige zorg heb ik het weerbericht voor dit weekeinde in de gaten gehouden want de oktobertelling dreigde flink in het water te vallen. Maar de záterdag was een droge tussen twee compleet verregende dagen. In aanvang was het nevelig, soms wat mistig zelfs, wat het zicht enigszins belemmerde. Maar het licht kleurde daardoor des te mooier, toen de zon door de wolken probeerde te prikken. Met Janek, Kees en Peter rond ik Oost. Bij de spoorwegovergang Pothuizerweg is het rustig en prettig vogelen: koffie met koek, een goed te tellen groepje Kolganzen, wat Wulpen en dat in goed gezelschap. Wanneer ik de groep kollen scan om zo een steekproef van de verhouding volwassen – jongen te nemen scheert er een Sperwertje door m’n beeld dat op een hek gaat zitten. Daar lijkt het rovertje wel te vergroeien met het oude hout; hadden we hem niet zien gaan dan was hij zeker gemist. Bij de rietput, aan de ander kant van het spoor slaan Zwarte kraaien alarm. De Wulpen gaan op de vlucht. En dan een Havik ! De vogel scheert eerst langs het spoor, maar zwaait dan af om in de richting van de Lekdijk te verdwijen. Een man zo te zien. Zou hij de plaats in hebben mogen nemen van die “oude knar” die dit voorjaar sneuvelde? (klik: HIER).
We zijn iets eerder bij de picknicktafel aan het Tetwijkse fietspad dan de ploeg die Blokhoven-West telde en hebben zicht op een verre grote groep Kolganzen. Peter tikt er bijna negenhonderd weg. Ondertussen ontwaar ik een vogel met lichtgroene halsring waarvan de code door afstand en
undulatie niet is af te lezen. Wat maakt het uit. De winter is nog ver.
Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten