“Wat je met rust laat, kan groeien”

Is de titel van een boek over het Fochteloërveen. Het zijn niet alleen de mooie fotografie en de beschrijvingen van het gebied, de bijzondere flora en fauna (Kraanvogels !!), maar vooral de verhalen van de mensen die bij het gebied betrokken zijn, die het een erg boeiend boek maken. Je leest tussen de regels door over de spanning die er regelmatig leeft tussen professionele natuur beherende instanties en overheden enerzijds en de bevlogen, maar zeer deskundige, liefhebbers anderzijds. Je leest over de keuzes die er worden gemaakt. Dat de vernatting die nodig is om Kraanvogels veilig en rustig te laten broeden niet altijd goed is voor broedende Paapjes, overwinterende Adders of Gladde slangen. Er moeten, soms duivelse, keuzes worden gemaakt in het natuurbeheer. En het lukt de betrokkenen steeds beter om daar samen uit te komen. Want iedereen begrijpt ergens wel, dat willen we de natuur die daar leeft behouden, dat dit niet kan zonder ingrijpen in de waterhuishouding of zonder actief beheer.

Maar de verschillen van inzicht worden vooral manifest wanneer een standpunt ingenomen moet worden over, recreërende dagjes mensen, fanatieke natuurfotografen, twitchers die aan hun jaar- en levenssoortenlijsten werken, sportvliegtuigjes, luchtballonnen en het afsluiten van wegen, fiets- en wandelpaden. Kortom; over de beperking van de fysieke aanwezigheid van mensen. Een universeel thema dat niet alleen in het Fochteloërveen speelt, maar de komende jaren ook dichtbij in Polder Blokhoven.

Mijn mening hierover heb ik op verschillende manieren al eerder verwoord op dit blog: De natuur zit helemaal niet te wachten op de aanwezigheid van recreanten, van haar liefhebbers en zelfs niet op die van haar beschermers (zie: Bezoekeffect). Natuur heeft rust nodig om te gedijen en te groeien.

Het was in de kerstvakantie dat ik het boek had gelezen. Het kwam vandaag weer in me op n.a.v. de volgende gebeurtenis: Morgen is het 1 mei en boer Jan vraagt of ik op perceel 4 nog even wil zoeken naar weidevogellegsels. Vandaag grazen zijn koeien er voor het laatst en hij wil het perceel nog graag slepen voordat het tot 15 juni met rust zal worden gelaten t.b.v. de weidevogels. Ik verwacht er eigenlijk niks te vinden, maar tref een voltallig legsel en een “drietje” aan van een Kievit- resp. Gruttopaartje dat kennelijk tussen de koeienpoten is gaan broeden. Wanneer ik mijn verbazing daarover kenbaar maak aan Jan geeft hij treffend zijn visie: “Dat komt omdat er rust heerst in dat perceel, de koeien, de boer heen en weer om de koeien te halen en niet achter de nesten aan. En de tractor niet te vergeten. Ik ga slepen”.

Meer informatie:

1. www.hetfochteloerveen.nl 
2. “Wat je met rust laat, kan groeien”; Het Fochteloërveen. Door: Herman Feenstra en Harke Kuipers. Uitgeverij Het Waait, Steenenkamer, december 2012.