"Zwarte hoek"

Het weerbericht is niet echt gunstig, maar ook niet slecht. De laatste hand moet nog worden gelegd aan een afscheidsspeech voor een zeer gewaardeerde collega, maar ik ben best lang niet in de polder geweest. Er ligt nog een serie foto’s te wachten op selectie en verwerking op de PC, maar het kan ook heerlijk zijn om het hoofd even leeg te fietsen. Het kost twee koppen koffie om het besluit te nemen: naar buiten !

Op de weg naar Schalkwijk vliegt een roepende Groene specht een stukje met me op. Het is er weer de tijd voor; roepende Groene. Diep de polder in aan de overkant van de Blokhovense wetering zit een grote groep Wulpen. Ik neem de moeite om ze eens goed te tellen en kom op 740 vogels. Volgens mijn statistieken is dat een Blokhovens record.

Er staat een stevige ZW-er en als je dan in deze openheid de luwte van wat hoge bomen en struiken uitzoekt ben je bijna verzekerd van vogels. Ook nu blijkt dit zo te werken. Grauwe vliegenvangers vliegen rond met grotere jongen die zelf al met korte jachtvluchten aan de kost lijken te komen. Soms maken ze daarbij gebruik van de roestige staken betonijzer die uit de monumentale manschapsverblijven steken. Mooi beeld van hoe de natuur de fortificaties van de Hollandse waterlinie in beslag heeft genomen. (Klik op de foto voor een grotere weergave tegen een donkere achtergrond):

02-08-2012; Natuur op de Hollandse waterlinie

En altijd weer die drukke onverdraagzame Tjiftjafjes die voor onrust zorgen en andere zangvogels proberen te verjagen. Maar hoe vriendelijk de Grauwe vliegenvangers er ook uit zien, ze geven geen krimp en de fanatieke Phylloscopus wordt met opengesperde snavel weerstaan. Een juveniele Zwartkop begrijpt het niet allemaal zo, die drukdoenerij.

Dan even lekker doortrappen over de Lekdijk, via de Lange Uitweg, waar ook vandaag een Steenuil z’n vaste stekkie bezet, naar beneden en door de Molenbuurt weer verder. Daar ga ik vol in de remmen voor een donkere vogel, niet ver van de weg tegen een rietkraag: Zwarte ooievaar!

02-08-2012: Zwarte ooievaar in juveniel kleed.

Voorzichtig stel ik statief en telescoop op; eerst kijken, dan pas fotograferen. Het lukt om een paar aardige platen te schieten voordat de vogel wordt opgeschrikt door een tegemoetkomende fietser en zich 150m verderop bij twee Ooievaars voegt. Daar is hij nog nauwelijks te zien achter de rietkragen. Dat is geluk hebben zeg, was ik vijf minuten later geweest had ik deze voor mij nieuwe soort zo goed als zeker gemist. Zo zijn ze wel het mooist om bij te kunnen tekenen, uit het niets in je “eigen polder”;

  “Drive less, bird locally, and let the rarities come to you”.

Het lijkt hier wel een “zwarte hoek” te worden, twee jaar geleden trof ik op deze kruising een Zwarte ibis.

Voor wie meer wil lezen over het voorkomen van deze schaarse soort een link naar Natuurbericht. 

Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2012