donderdag 26 april 2012

Keuzes


Het kostte nogal wat moeite om mijn eerste Gruttolegsel 2012 tussen de markeringsstokken te krijgen. Het werd tijd, want dinsdag gaan de koeien aan dit perceel beginnen. Er was weliswaar wat meer dan een vermoeden van een broedende vogel, maar het nest lag ver, waardoor ik de afstand niet goed inschatte, de zee van paardenbloemen enorm, waardoor ik geen oriëntatiepunt meer had, de buurman kwam op het verkeerde moment de heiningdraad verzetten, waardoor de broedende vogel was gevlogen, Kieviten met jongen sloegen groot alarm zodra ik achter de silo vandaan kwam en het woei veel te hard. 

Zee van Paardenbloemen.
Elk jaar, wanneer het eerste Gruttolegsel tussen de stokken ligt, houd ik er rekening mee dat het ook m’n laatste kan zijn. Dat is niet alleen zo in wat somberder buien, maar is ook gestoeld op wat we weten. Want de Grutto is niet alleen een prachtige weidevogel, maar ook een erg interessante steltloper die door gedrag, grootte én lange poten (waar mooie kleurringen om passen) goed te onderzoeken is. Omdat de Grutto een bedreigde soort is werd voor dergelijk onderzoek al veel geld vrij gemaakt (vrij naar een citaat van prof Teunis Piersma). Daardoor weten we inmiddels ontzettend veel. Bijvoorbeeld, dat eenmaal volwassen, 80 - 95% van de Grutto's terugkeert naar hun broedgebied, maar ook dat in sommige jaren 15 – 50% van de paren er voor kiest om helemaal niet aan een legsel te beginnen. En dat elk paar gemiddeld 0,6 jong per jaar groot moet brengen om de verliezen door sterfte te compenseren en de populatie in stand te houden. We weten ook dat dit bijna nergens in Nederland nog wordt gehaald en dat dientengevolge de populatie met 5% per jaar daalt.

Een nieuw begin..
Vier van die grote eieren vragen veel energie.
Zij moest er veel voor vreten, terwijl...
.. hij de wacht houdt.
Grutto aan z'n einde gekomen.

Gelukkig weten we ook wat Grutto’s nodig hebben om wel tot broeden te kunnen komen en voldoende jongen op de vleugels te krijgen: Allereerst het waterpeil verhogen (dat was al veel langer bekend), waardoor de groei van het gewas later op gang komt en de bodem goed doordringbaar blijft, niet te weinig en niet teveel bemesten, wat ook helpt om op een latere datum een maaibaar gewas te hebben, niet de hele polder in één week plat maaien, niet zomaar bosjes in de polder aanplanten, rietruigten of klompen- en fietspaden aanleggen.

Dus we kunnen niet zeggen dat we niet hebben geweten, dat de Grutto achteruit ging, en dat we niet weten wat we daar aan moeten doen. We hebben alleen niet de juiste keuzes gemaakt. En wat zou deze vrijwillige weidevogelbeschermer gaan doen als die duur betaalde kennis toch nog eens in praktijk zou worden gebracht? Want deze vrijwilliger mag natuurlijk alleen maar op Grutto legsels jagen omdat het een bedreigde soort is, waar de legsels van moeten worden beschermd i.p.v. uitgemaaid. Eerlijk gezegd; wanneer ik zeker zou weten, dat de vogels hier voor me op deze percelen in alle rust hun legsels konden uitbroeden en broedsels groot konden brengen, dan zou ik alleen nog maar ergens aan de kant, of in het veld achter een hek gaan zitten kijken met een verrekijker, koffie en een camera bij de hand. 
Dat zou pas puur genieten zijn !!

Gegevens ontleend aan:
J. Schroeder e.a. Faillissement dreigt voor Nederlands weidevogelbeleid. In: De Levende Natuur - november 2009, pag. 333 -338
R. Kentie, J.C.E.W. Hooijmeijer, C. Both & T. Piersma. Grutto's in ruimte en tijd 2007 - 2010. RU Groningen 2011.

3 opmerkingen:

  1. Zou dan de speurneus toch niet vroeg of laat de kop opsteken??

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Lieke
      Dank voor je reactie.
      Het zou inderdaad kunnen dat als ik dan een vogel "onder m'n ogen" op het nest zie schuiven, ik toch even "een kijkje ga nemen".
      Maar het is ook heel goed mogelijk dat ik het zou kunnen laten.
      Met een groet, Sjerp

      Verwijderen
  2. Hoi Sjerp,

    Je hebt een triest verhaal toch mooi geschreven en gedocumenteerd. In onze polder is het helaas niet anders. Gelukkig zijn er vrijwilligers voor onze weidevogels die zo hard bescherming nodig hebben. Ik hoop met jou dat het tij ooit zal keren.

    Marianne

    BeantwoordenVerwijderen