Minder Kieviten?

Er gaat een gerucht door weidevogel-kennend Nederland: “Er zijn bijna geen broedende Kieviten dit jaar”. Zou deze langlevende plevier na jaren van ondermaats broedsucces nu aan de beurt zijn om de Grutto in haar vrije val te volgen? Het zou heel goed kunnen, maar dit is al veel langer aan de gang. In vijftien jaar woon-werk fietsverkeer voltrok het zich onder mijn ogen. Percelen waar voorheen Kieviten baltsten, en zelfs eens het 1^ste kievitsei van Nederland werd gevonden, zijn inmiddels verlaten en leeg.

In het afgelopen najaar waren er ook al akelig weinig pleisterende Kieviten in Blokhoven dus dat gerucht zat me helemaal niet lekker. Ik ben dan ook erg blij met wat ik vandaag tijdens een eerste  verkennend rondje weidevogels bij Jan aantref: Er zijn zeker tien paartjes Kieviten aanwezig en het merendeel daarvan slooft zich bijzonder uit om me te laten zien dat het de moeite loont om over een weekje nog eens terug te komen voor het lokaliseren en beschermen van de eerste nesten. Er wordt gedraafd en gevlagd, er worden nestkuilen gedraaid, nadrukkelijk met strootjes gegooid en uitermate goed op de buurman gelet dat die niet te dicht in de buurt van de beoogde partner komt. Het zijn niet alleen Kieviten die werk maakten van de lente. Er scharrelen drie paartjes Grutto’s rond en ik zie waarachtig al een Gruttoman die bezig is om demonstratief een nestkuil voor z’n belangstellende vrouw te maken.



22-03-2012: Met gespreide staart



En de Tureluurtjes zitten al weer “all-over-the-place”; ondoorgrondelijk baltsgedrag hebben die beestjes toch, je weet nooit waar en bij wie ze horen. Met wit uitgespreide staarten crossen ze over de nog korte percelen. Wat ik wel weet is dat er al wordt gepaard. Een paartje Patrijzen zit onafscheidelijk en onverstoorbaar op een rand van gehakseld slootvuil.

22-03-2012: Bescheiden vogeltjes.

Als ik m’n driepootkrukje tussen de ruigte zet stoot ik een halfwassen haas op die verschrikt het betonpad over stuift. Een groepje van vijftien steltlopers draait een paar rondjes en landt in de verte op perceel 4. Het zijn Goudpleviertjes, die op doortrek naar Scandinavië hier in de open land even komen rusten en bij-eten. Zwarte kraaien alarmeren een paar percelen naar het zuiden; het klinkt naar havik. Kraaien hebben daar schrik van en klinken dan echt anders dan bij een relletje om een Sperwer of Torenvalk. Even later kruist een zwaar gebouwde roofvogel laag over het land richting spoorlijn: Havik!

22-03-2012: Fuzzy, maar ze zijn er nog

In de zon even gezellig bijgepraat met Annah en Jan. Beweidingsschema en percelen met uitgestelde maaidata zijn bekend. Alleen moet de loonwerker nog een deel van de percelen bemesten, maar laat op zich wachten. Dat kan niet te lang meer duren anders gaan de eerste eieren overstuur. Ons tiende seizoen van samenwerken voor de weidevogels is begonnen. Tijd om aan het werk te gaan.

(Een opmerking over de gebrekkige kwaliteit van de foto's:  Als je achter de vogels aanzit in het open land, is het zaak laag bij de grond te blijven. Dat laat zich sowieso slecht combineren met fotograferen. Maar als dan na een koude nacht de zon er snel een pracht van een warme lentedag van maakt begint de lucht extreem te trillen. Daar is geen "digitale zwendel" tegen opgewassen; wat je thuis achter de PC ook uithaalt. 

Ik heb de foto's toch geplaatst om m'n verhaal te illustreren. Dat doe ik in de wetenschap dat de komende tijd een oude "eierzoeker", die er zelf niet meer op uit kan, over mijn schouder meekijkt m.b.v. de iPad die hij van z'n zoons heeft gekregen )