.. voor een
Grote zilverreiger die in oktober vanuit Hongarije naar
Blokhoven vloog en de keuze maakte om daar te overwinteren. Aanvankelijk kon hij het prima redden op kleine vis die hij ving tussen kribben in
de Lek, in de kleiputten van de uiterwaard en in boerenslootjes. Later wist hij steeds beter de plekken in de polder te vinden waar veld- en woelmuizen zouden kunnen zitten en hoe je die met groot geduld kon verschalken. Holletjes in het sloottalud gaven hun aanwezigheid prijs. Met tussenpozen van een paar uur zijn die actief en komen soms even boven de grond om wat groens te eten. Maar er zijn kapers op de kust: Buizerds, Blauwe reigers maar vooral soortgenoten. Met trage witte vleugelslagen werden aanval en achtervolging ingezet om andere “Grote zilvers” van de beste plekken te verdrijven.
Maar nu voelt hij zich behoorlijk bedrogen. De winter kwam hem achterna, vreet al z’n energie door extreme lage temperaturen en oostenwind en maakte z’n prooien goeddeels onbereikbaar. Wat nu? Voorlopig kiest hij voor afwachten, hier
tussen verdekte Veldweg en de Lek, tot het overgaat. En vooral geen energie verspillen, zorgen dat je verenpak in topvorm blijft en je schikken in je lot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten