Gisteren was het Bleu Monday, die maandag midden in januari waarop mensen licht chagrijnig en neerslachtig worden. Ik moet bekennen, het was me aardig gelukt! Vandaag wachtte ik daarom maar de ergste stortbui af en hees me weer in volledig regenpak om met tegenwind naar het werk te fietsen. Ergens onderweg, onder oude grijze eikenbomen, kon ik het geluid niet langer ontkennen; de hoge tonen van een Zanglijster kwamen binnen, nu al, en met dit weer! De hele winter heeft hij, om zich in leven te houden, slakken onder de besneeuwde dode bladeren vandaan gepeuterd en die energiek stuk geslagen voor hij bij de inhoud kon komen. Maar hij heeft het lengen van dagen wel gemerkt. Het vogellijfje heeft zich langzaam met lente gevuld. Vandaag is het te veel geworden; het spatte eruit in ver dragende tonen. Zoveel optimisme in zo'n vogelschedeltje, dat gaat gewoonweg niet.
Hier hetzelfde, 's ochtends begin je al aardig wat vogels te horen, ... zou het werkelijk lente worden, of toch nog een 11 stedentocht?
BeantwoordenVerwijderenHoe is het hoge water daar?